Kevät se gu loppumatoi oli –
I ramkažispäi seinäy kačotah
Muamad meijän andilahien sovis,
Muamad meijän, nuorikkažed vai.

Kulmukarvat siivilöinny budto,
Ruppištu ni yhty sil’mien al.
Kenbo nygöi eliässäh voi uskuo,
Muamat meidy oldih nuorembat?

Myö vie huondesunes lepetämmö –
Muamat aijjoi ollah jalloilleh.
Myö myös kunnetahto lennätämmö –
Muamat jälgeh viiputetah meil.

Poigien atkalat kai virutahhäi
Valgiel lumel korvantyvil heil.
Voižimmo gu muamoi vallita myö,
Ottažimmo muamat omat ved.

Voitto pyörähyttiä kaiken Venän,
Matkoil äijän päiviä kävellä,
Etto lövvä čomembua nikedä,
Armahembua ei sua vastata.

Työndiät heile viestii puaksunbažeh,
Kirjažil vie heidy lämmittiät.
Muailmal hyö luadie voijah kaiken,
Vai ei vahneta hyö maltetei.